Πρώιμος Σκωτικός Ιπποτικός Τεκτονισμός:
Πρώιμος Σκωτικός Ιπποτικός Τεκτονισμός:
Το Τυπικό του Quimper (Arch. Finistère - Fonds KERNUZ 100 J 1623).
Του επιτ. Υπάτου Μεγ. Ταξιάρχη Ιορδάνη Πουλκούρα 33°
Ξεκινώντας να υπενθυμίσουμε ότι στα Βρετανικά νησιά ο πρώιμος τεκτονισμός του 17ου αιώνα έχει αναπτυχθεί γύρω από τον κύκλο των Στιούαρτ, των Σκωτσέζων βασιλέων που ένωσαν από το 1600 υπο το σκήπτρο τους τα βρετανικά βασίλεια. Οι ίδιοι οι Στιούαρτ συνέβαλαν στον εμπλουτισμό του τεκτονικού συμβολισμού τόσο του Χιραμικού όσο και του Ναού του Σολομώντα και όταν χάνουν τον θρόνο τους και μαζί με τους οπαδούς τους βρίσκουν καταφύγιο στη Γαλλία, φαίνεται ότι οι προυπάρχουσες Στοές οδηγούνται σε μαρασμό.
Η Πρωταρχική Μεγάλη Στοά του Λονδίνου που ιδρύθηκε το 1717 από τους οπαδούς του νέου καθεστώτος είχε μόνον δυο βαθμούς και ο Διδάσκαλος – όπως λεγεται καθαρα στα πρώτα Συντάγματα του Αντερσον- ήταν στην πραγματικότητα αυτό που ονομάζουμε σήμερα, Σεβάσμιος Στοάς. Αυτή η Μεγάλη Στοά που ήταν εστιασμένη στην Συμβολική/ Συντεχνιακή τεκτονική παράδοση, ονομάστηκε, “των Μοντέρνων”.
Μετά από αυτό οι οπαδοί του Ιακώβου Στιούαρτ συγκροτούν το 1728 τη Μεγάλη Στοά της Γαλλίας όπου εκτός των Σκωτσέζων και των Ιρλανδων μετέχουν Γάλλοι αριστοκράτες και αστοί και αναπτύσουν την δική τους μορφή τεκτονισμού στην Ηπειρωτική Ευρώπη. Σχεδόν αμέσως γίνεται γνωστό ότι ο δικός τους τεκτονισμός είναι διαφορετικός από των Άγγλων και χρησιμοποιούν όρους όπως chevalier (ιππότης) και chapitre (περιστύλιο).
{Σημ: 1735 Η Journal de l Avocat Barbier αναφέρει ότι στη Γαλλία αναπτύσσεται ένας διαφορετικός τεκτονισμός από των Άγγλων και χρησιμοποιούν όρους όπως chevalier (ιππότης) και chapitre (περιστύλιο}.
Οι διάφοροι Σκωτικοί ή Ανωτεροι όπως αμέσως ονομάστηκαν βαθμοι εμφανίζονται ήδη και η διαφορετικότητα τονίζεται επίσης σε μια έκδοση του 1744 το Le Parfait Maçon, όπου γράφει:“ Αντί να κλάψουν για τα ερείπια του ναού του Σολομώντα, όπως κάνουν τα αδέρφια τους, οι Σκωτσέζοι ασχολούνται με την ανοικοδόμησή του “.
Αυτο που δεν έχει εμφανιστεί ακόμα σε όλη του την έκταση είναι οι ανώτερες, οι πιο εσωτερικές τάξεις του Ροδόσταυρου και των ιπποτών Καδώς πιθανόν όχι γιατί δεν υπάρχουν αλλά γιατί προορίζονταν μόνο για έναν πολύ κλειστό κύκλο μυημένων.
Εκείνα τα χρόνια οι Στιούαρτ αποσύρονται από την δημοσιότητα γιατί ετοιμάζουν την τελευταία προσπάθεια για να επανακτήσουν την εξουσία τους. Το 1745 ο πρίγκιπας Charles Edward Stewart αποβιβάζεται στη Σκωτία και καταλαμβάνει το Εδιμβούργο. Τον συνοδεύουν όλοι οι Ιακωβίτες πρώην Μεγάλοι Αξιωματικοί και Δ ι δ ά σ κ αλοι της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας.
Εκεί, σύμφωνα με καταγραφές της εποχής, ο πρίγκιπας δίνει δεξίωση στο ανάκτορο του Holyrood για να τιμήσει τους διακεκριμένους συνεργάτες του και ιδιαίτερα τους Σκώτους Ναΐτες. Οι Ιππότες του Ναού παρουσιάστηκαν όλοι μαζί και ανάμεσά τους εμφανίστηκε ο νεαρός διεκδικητής του θρόνου φορώντας όλα τα διακριτικά του Ναΐτη ιππότη. Δηλαδή υπάρχουν Ναίτες εκείνη την εποχή;
Όπως αναφέρει σε επιστολή του ο Δούκας του Perth προς τον λόρδο Ogilvy (Edinburgh, 30 September 1745) “..από την εποχή που ο Λόρδος του Mar είχε παραιτηθεί το περιστύλιο δεν ειχε λειτουργήσει ξανά. Δέκα ιππότες ήταν παρόντες υπό την ηγεσία του Λόρδου Athol. Ο λόρδος Athol παραιτήθηκε και η Βασιλική Υψηλότης εξελέγει Μέγας Διδάσκαλος”.
Σημειώνουμε την διακριτή αλλά ισχυρή παρουσία του Athol, γιατί και η Μεγάλη Στοά των Αρχαίων της Αγγλίας που θα ιδρυθεί το 1751 αποκαλείται επίσης «του Athol», επειδή οι συγκεκριμένοι υπήρξαν προστάτες και αυτού του Τάγματος. Οι απόγονοι του, John Murray, 3rd Duke of Atholl και John Murray, 4th Duke of Atholl θα διοικούν ταυτόχρονα τόσο την Μεγάλη Στοα των Αρχαίων όσο και την Μεγάλη Στοά της Σκωτίας από το 1771 μέχρι το 1812 .
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η Πρωταρχική Μεγάλη Στοά του Λονδίνου “των Μοντέρνων” αναφέρεται μόνο στον Συμβολικο / Συντεχνιακό Τεκτονισμό ενώ η Μεγάλη Στοά των Αρχαίων είχε την Βασιλική Αψίδα και διδασκαλίες πέραν του τρίτου βαθμού
Οι συμβολικοί βαθμοί του Αρχαίου κα Αποδεδεγμένου Σκωτικου Τύπου είχαν πολλά κοινά με εκείνους των Αρχαίων. Και όχι μόνον!
Αν δούμε τους ιδρυτές του πρώτου Υπάτου Συμβουλίου θα παρατηρήσουμε ότι ο πρώτος Ύπατος Μέγας Ταξιάρχη John Mitchell ήταν και Αναπληρωτής Μέγας Διδάσκαλος της Μεγάλης Στοάς της Νότιας Καρολίνας, των Αρχαίων Τεκτόνων. Επίσης οι Γάλλοι εκ των ιδρυτών de Grasse- Tilly και de la Hogue ανήκαν στην Γαλλική Στοά La Candeur του Τσάρλεστον. Όταν η Στοά αποφάσισε να ενταχθεί στους Μοντέρνους ίδρυσαν to 1799 – δυο χρόνια προ της ιδρύσεως του πρώτου Υπάτου Συμβουλίου του Τσάρλεστον- την « La Réunion française » που εντάχθηκε στη Μεγάλη Στοά των Αρχαίων της Νότιας Καρολίνας, όπου Αναπληρωτής Μέγας Διδάσκαλος ήταν ο Mitchell.
Η σύνδεση λοιπόν των Σκώτων Τεκτόνων με τους Αρχαίους είναι προφανής.
Για όποιον δεν το γνωρίζει να προσθέσω ότι, Αρχαίοι και Μοντέρνοι ενωθηκαν το 1813 στην Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας.
Ας επιστρέψουμε όμως στον 18ο αιώνα , η εισβολή των Στιούαρτ θα πνιγεί στο αίμα το 1746, όλοι οι πρώην Μεγάλοι Διδάσκαλοι θα σκοτωθούν και ο ≪Bonnie Prince Charlie≫εγκαταλείπει για πάντα το βρετανικό νησι και τις διεκδικησεις του καταφευγοντας για μια ακομα φορά στη Γαλλία.
Την εποχή της επιστροφής του στη Γαλλία εμφανίζονται και οι δυο ανωτερες τεκτονικές Τάξεις. Κατά την παράδοση ο ίδιος ο Charles Edward Stewart ιδρυσε το 1747 το πρώτο Ροδοσταυρικό περιστύλιο στο Αράς. Ταυτόχρονα έχουμε και τις πρώτες εκδοχές των Εκλεκτών και του Καδώς.
Να διευκρινίσουμε ότι τον Elu/ Εκλεκτό δηλαδή Εκλεγμένο, τον συναντάμε σήμερα σε μια σειρά διαφορετικών βαθμών του ΑΑΣΤ ξεκινώντας από τον Εκλεκτό των Εννέα και φτάνοντας στον Εκλεκτό Ιππότη Καδώς.
Πότε συναντάμε πλήρεις ναίτικους ιπποτικούς βαθμούς στην Ευρώπη;
· Κατ αρχας το 1751 με τον Φον Χουντ και την Αυστηρά Τήρηση.
· Στη Γαλλία από το 1761 στο Μετς και στη συνέχεια στο Παρίσι βρίσκουμε τον βαθμό του Μεγάλου Επιθεωρητή Μεγάλου Εκλεκτού, αυτόν που ο Ετιέν Μορέν μετεφερε στον Άγιο Δομίνικο και τον ενσωμάτωσε στο Τάγμα του Βασιλικού Μυστικού, τον τελικό πρόγονο του ΑΑΣΤ.
· Στην Ιρλανδία αναφέρεται ο βαθμός του Ναΐτη Ιππότη σε έγγραφο με ημερομηνία 24 Μαρτίου του 1765 και από την Ιρλανδία θα περάσει στον Νεο Κοσμο και την Βοστώνη όπου τα μέλη της Ιρλανδικής Στρατιωτικής Στοάς Glittering Star Lodge No. 322, θα αποδώσουν τον βαθμό του Ναίτη την 20η Αυγούστου 1769.
Και τέλος οφείλω να αναφέρω τον Σταρκ , αυτόν που συνυπογράφει και τα Μεγάλα Συντάγματα του Βερολίνου ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον Φον Χουντ και εισήγαγε τον βαθμό των Ναιτων Κληρικών, έναν βαθμό που κανείς ποτέ δεν είχε ακούσει. Ο Σταρκ ισχυρίστηκε ότι τον έλαβε το 1767 σε μια μικρη σουηδική πόλη, το Wismar 100 χιλιόμετρα απο το Αμβούργο και μυητής του ήταν ο βαρώνος Friedrich von Vegesack, ο οποίος τον είχε λάβει από κάποιον de la Tour το 1749. Διάφοροι τέκτονες ιστορικοί θεώρησαν ψεύτικη την θέση του και τον αντιμετώπισαν με ειρωνεία.
Μέχρις ότου το 1998 δημοσιοποιήθηκε το Τυπικό του Quimper, του SUBLIME CHEVALIER ÉLU/ Υπέρτατου Εκλεκτού Ιππότη. Το Τυπικο αυτό που έχει γραφτεί το 1750 δεν είναι μια περίληψη ή κείμενο σημειώσεων όπως συμβαίνει σε άλλα χειρόγραφα των αρχών του 18ου αιώνα. Είναι άρτιο κείμενο και περιλαμβάνει πληρεις Κανονισμούς, Τυπικό και Κατήχηση στην Σκωτική παράδοση των Εκλεκτών και των Ναιτών σχεδόν όπως την γνωρίζουμε και σήμερα.
Το Τυπικο ανακαλύφθηκε από τους Andre Kervella και Philippe Lestienne και δημοσιεύτηκε στο Renaissance Traditional (τεύχος Οκτωβρίου 1997 που κυκλοφόρησε το 1998).
Ιδρυτής του Περιστυλίου που χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο Τυπικό του Quimper είναι ο de la Tour που μαζί με τον βαρώνο von Vegesack, όπως ανέφερα πριν λίγο, τους είχε επικαλεστεί ο Στάρκ. Το χειρόγραφο περιέχει και μια σειρά Μεγάλων Διδασκάλων του Τάγματος των Ordre Sublime des Chevaniers Élu και αμέσως μετά τον de la Tour βρίσκεται το όνομα του βαρώνου von Vegesack του Αμβούργου που τον αναφέρει ως Damburg le baron de Veylask. Επιβεβαιώνοντας έτσι μετά από 250 χρόνια την αλήθεια των λεγομένων του Στάρκ. Στην έρευνα αδελφοί μου , όπως συμβαίνει και σε κάθε ερευνητική επιστήμη, είναι καλό να δηλώνουμε ότι τα συμπεράσματα μας στηρίζονται στα στοιχεία που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Αυριο ή ακόμα την στιγμή που μιλάμε μπορεί κάπου να έχει βρεθει ένα χειρόγραφο που να αποκαλύπτει μια εντελώς διαφορετική ή άγνωστη πτυχή γεγονότων. Ο Francois Andre, comte de la Tour de Pin που αναφέραμε, δεν είναι κάποιος άγνωστος τέκτονας καθώς ήδη από το 1744 συμμετείχε επίσημα στη συνοδο της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας ως ηγέτης μιας στρατιωτικης Στοάς του Συντάγματος πεζικού των Βουρβόνων.
??? Με αυτό το στοιχείο και μόνο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι αρκετά πριν από ότι θεωρούσαμε μέχρι σήμερα, δηλαδή ήδη από την 4η δεκαετία του 18ου αιώνα υπάρχει οργανωμένο Τάγμα που αποδίδει Σκωτικό και Ναίτικο Ιπποτικό βαθμό;
To 2002, o Pierre Mollier Μεγάλος Αρχειογράφος της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας και εξουσιοδοτημένος να παραλαμβάνει και να μελετά τα χειρόγραφα που επέστρεψαν από την Ρωσσία, ανακάλυψε μεταξύ αυτών μια εξουσιοδότηση που δόθηκε κατόπιν αιτήματός στον " Frederique de Vegesack C.E. (Chevalier Elu), με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1749, υπογεγραμμένη από τον Massanes, "Μεγάλο Διδάσκαλο του Υπέρτατου Τάγματος των Εκλεκτών Ιπποτών» που συνυπογράφηκε στο Άμστερνταμ και πιθανότατα συντάχθηκε στο Μονπελιέ, το οποίο εξουσιοδότησε τον Vegesack να ιδρύσει Περιστύλιο στην Γερμανία.
Οπότε από δυο διαφορετικές πηγές που αποκαλύφθηκαν στις μέρες μας φαίνεται ότι τουλάχιστον το 1749 υπήρχε οργανωμένο Τάγμα που απέδιδε τον βαθμό του Εκλεκτού/ Εκλεγμένου Ιππότη και αυτό που σήμερα ονομάζουμε Καδώς, διατηρώντας την Ναιτική ιπποτική Σκωτική τεκτονική παράδοση.
Ωφείλω να προσθέσω ότι από το 1743 βρίσκουμε στο Παρίσι, τη Λυών, το Μπορντώ και το Μετζ μεταξύ άλλων χειρόγραφα που αναφέρουν βαθμούς του Τέλειου Σκώτου ή Τέλειου Εκλεκτού κανένα όμως από όσα έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, δεν έχει την πληρότητα του περιεχομένου του χειρογράφου της Quimper.
Το χειρόγραφο περιλαμβάνει:
- Κανόνες για το Τάγμα σε 7 άρθρα
- Κατάλογο των Μεγάλων Διδασκάλων συσχετισμένους με περιοχές ή πολεις της Γαλλίας και άλλων χωρών και των Μεγάλων Αξιωματικών τους.
- Επιπλέον Κανόνες σε 10 άρθρα που υπογράφει ο Massanes, όνομα που συναντήσαμε πιο πάνω.
- Τυπικό
- Κατήχηση με 82 ερωτήσεις και απαντησεις
- Ένα κείμενο 900 λέξεων που περιγράφει την εκδίκηση του Σολομώντα μετά την ανακάλυψη του σώματος του Χιράμ.
Είναι ενδιαφέρον – σημειώνει ο Μπέρνχαιμ- ότι σε πολλά σημεία της Κατήχησης η λέξη Καδώς βρίσκεται κοντά με την λέξη Εσσαίοι.
Ας δούμε λοιπόν πολύ συνοπτικά μια επιλογή στοιχείων από τον Εσωτερικό Κανονισμό, το Τυπικό και την Κατήχηση στον βαθμό.
SUBLIME CHEVALIER ÉLU (1750)
STATUTS DE LA LOGE DES SUBLIMES CHEVALIERS ELUS
Στον Κανονισμό (STATUTS) εξηγούνται με ακρίβεια οι προϋποθέσεις και τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας Διδάσκαλος Τέκτονας για να προχωρήσει η υποψηφιότητα του. Ο προτεινόμενος αδελφός πρέπει να διαθέτει τις επτά ιπποτικές αρετές (Θάρρος, τιμή, δικαιοσύνη, έλεος, γενναιοδωρία, πίστη και ευγένεια ήθους ) και να έχει δώσει αυθεντική απόδειξη της προσκολλησης του στη βασιλική τέχνη για να χριστεί Εκλεκτός και να ενδυθεί τον οπλισμο του ιππότη. (H φράση του Τυπικού είναι, Le frère étant élu et armé chevalier)
Το Τελετουργικό όπως ήδη είπαμε είναι μια σύνοψη όλων των διαφορετικών Σκωτικών βαθμών του Εκλεκτού που γνωρίζουμε σήμερα.
Ο θάλαμος της αναμονής περιέχει τα βασικά σύμβολα που γνωρίζουμε σήμερα από το σπήλαιο του Εκλεκτού των Εννέα, λέξεις, σημεία και ονόματα. Και κάτι επιπλέον. Προτείνει και μια πολύ σύγχρονη ψυχαναλυτική ερμηνεία αφού οι δολοφόνοι δεν είναι παρά οι αρνητικές πτυχές του ίδιου του εαυτού του μυούμενου. Και ο υλικός Ναός που οικοδομείται δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο ίδιος ο άνθρωπος που πρέπει να είναι ο Ναός του Υπερτάτου Εκλεκτού.Ο δολοφόνος στο σπήλαιο είναι ο σκοτεινός “άλλος” της ύπαρξης μας, αλλά να θυμίσω ότι η ψυχανάλυση ως επιστήμη αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και το κείμενο αυτό γράφτηκε διακόσια χρόνια πρίν.
Στη συνέχεια ακολουθεί η αφήγηση που γνωρίζουμε από την Σκωτική παράδοση.
Οι 7 Εκλεκτοί βοήθησαν ώστε να ολοκληρωθεί το έργο της οικοδόμησης του Ναού. “...Και μετά χώρισαν πέρνωντας όρκους να συνεχίσουν με αγιότητα τη ζωή τους προσφέροντας απεριόριστη φιλανθρωπία στους γείτονές τους και αντιμετωπίζοντας τους φτωχούς και όσους υποφέρουν ως καλούς τους φίλους μη παραλείποντας τίποτα για να τους βοηθήσουν. Όμως, σιγά σιγά οι περισσότεροι παραμέλησαν τους αρχαίους νόμους, ξέχασαν όλα τους τα καθήκοντα βυθισμένοι στην περηφάνια και την φιλαργυρία και αρκέστηκαν στο να διατηρούν μια αυστηρή εξωτερική μάσκα υποκρισίας”.
Λίγοι από τους πρώτους αδελφούς έδρασαν χωριστά, τηρώντας τους αρχαίους νόμους
και δικαίως ονομάστηκαν Kadosh που σημαίνει Άγιος. Είναι γνωστοί ως Εσσαίοι,αυτοί που επαινούν τόσο ο Φίλων ο Ιουδαίος (1ος μ.Χ. αι.) όσο και ο Ευσέβιος της Καισαρείας (4ος μ.Χ. αι.) και κανένας δεν είπε ποτέ κάτι κακό για αυτούς.
Τους καθοδήγησε ως Μέγας Διδάσκαλος ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος (309-246 π.Χ.) , αυτός που έδωσε εντολή για την μετάφραση στα ελληνικά της Βίβλου και αργότερα ο Μεναχέμ που έζησε την εποχή του ΗΡΩΔΗ ΑΝΤΥΠΑ.
*Σημ: Μεναχέμ («Μεναήμ»), σημαίνει «Αυτός που Παρηγορεί») . Οι ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ επιβεβαιώνουν τη φιλία του “Παρηγορητή” Μεναχέμ με τον Ηρώδη και τον τοποθετούν μεταξύ των προφητών και διδασκάλων της Αντιόχειας που έχρισαν τον Παύλο και τον Βαρνάβα και τους οδήγησαν, μαζί με τον Ιωάννη, στο πρώτο αποστολικό τους ταξίδι. Consolamentum/ Παρηγορία ήταν η υψηλότερη μύηση των Καθαρών και οι μύστες ονομάζοταν, Παρηγορημένοι).
Συνεχιζει το κείμενο πληροφορώντας μας ότι οι Καδώς κατοίκησαν μακριά από τις μεγάλες πόλεις στη Σκυθία, τη Νουβία και την Θηβαίδα και έμειναν γνωστοί ως οι Πατέρες της Ερήμου, ιδρυοντας τα μοναχικά τάγματα των Γνωστικών και στη συνέχεια των Χριστιανών αφου η πλειοψηφία τους ασπάστηκε την καινούργια θρησκεία.
Ποιος ήταν ο Μ∴Δ∴ που ξεχώριζε περισσότερο μεταξύ των χριστιανών; ρωτα το κείμενο και η απάντηση είναι, ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων . Θα δούμε στο τέλος του κειμένου κάτι περισσότερο για τον συγκεκριμένος και άγνωστο στους πολλούς Άγιο Ιωάννη. (*St JEAN L’aumônier)
Το τάγμα διατηρήθηκε με πολύ λίγους ευσεβείς εως τις αρχές του δωδέκατου αιώνα όταν οι Hugues PAGANIS και ο Godefroi de SAINT AMOUR (στα ονόματα διατηρώ τον τρόπο του χειρογράφου) ενώθηκαν για να το αναβιώσουν και να το μεταρρυθμίσουν. Με 7 ακόμα αδελφούς παρουσιάστηκαν στον GARIMOND πατριάρχη Ιεροσολύμων και έλαβαν επίσημο όρκο. Καταλαβαίνετε προφανώς ότι αναφέρεται στην ίδρυση του Τάγματος των Ναιτών και τεκτονικά Σκωτικά μιλώντας, στην συνάντηση και την ένωση των ιπποτών της Ανατολής με τους ιππότες της Δύσης.
Το κείμενο συνεχίζει περιγράφοντας την εξελιξη του Τάγματος μέχρις ότου ο Φίλιππος ο Ωραίος τοποθετεί τον δικό του Πάπα στην Αβινιόν, τον Μπερτράν ντε ΓΚΟΥΛ (Κλήμης Ε΄) , και συνεργάζονται για την καταστροφή του Τάγματος. Στις 13 Οκτωβρίου 1307 οδηγήθηκαν στις φυλακές ο Μεγας Διδάσκαλος MOLAY, και όλοι οι μεγαλοι αξιωματικοί και ο ίδιος ο βασιλιάς πήγε να ζήσει στο Ναό. Περιγράφει με ακρίβεια τις κατηγορίες που αποδόθηκαν
και οδήγησαν τον Απρίλιο του 1314 στην πυρά τον Μεγάλο Διδάσκαλο du MOLAY.
Σημ: Μια ακόμα λεπτομέρεια που δεν έχει σχολιάσει απ ότι γνωρίζω, κανείς. Γνωρίζουμε ότι ο Ντε Μολέ οδηγήθηκε στην πυρά μαζί με τον Geoffroi de Charney. Το κείμενο αναφέρει ότι μαζί του συνελλήφθει και μαρτύρησε κάποιος Gui αδελφός του Dauphin του VIENNOIS. Σχεδόν άγνωστος Ναίτης που πράγματι οδηγήθηκε στην πυρά λίγο μετά από τον Ντε Μολέ. Γιατί αναφέρει αυτή την ασήμαντη και άγνωστη λεπτομέρεια; Ο Gui frère du Dauphin, de VIENNOIS, είναι ο Gui de la Tour du Pin, δηλαδή πρόγονος του κόμη de la Tour du Pin που ήταν η ηγετική μορφή του Περιστυλίου. Ο Ναίτης πρόγονος είναι εγγονός του Charles Martel of Anjou βασιλιά της Ουγγαρίας που ο Δάντης τοποθετεί στον Παράδεισο. Η οικογένεια των Ανζού και ο Ρενέ του Ανζού και δούκας της Λωρραίνης έχει ιδιαίτερο ρόλο στο εσωτερικό κίνημα κατά την Αναγέννηση, στον μύθο της Μαγδαληνής και το Et in Arcadia Ego. Στο βασίλειο της Ουγγαρίας όπου κυρίως ο Ναίτες και στη συνέχεις Ιωαννίτες και Τεύτονες είχαν ισχυρή παρουσία μεταφέρθηκαν ένα μέρος από το σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμωνα μετά την πτωση της Κωνσταντινούπολης και εκεί υπάρχουν και σήμερα Ναοί των Ιωαννιτών όπου τον τιμουν . Το υπόλοιπο σκήνωμα φυλασσεται στην Βενετία στον Ναό του San Giovanni in Bragora μαζί με οστά του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή.
Συνεχίζει το κείμενο ότι ο Ντε Μολέ διακήρυξε την αθωότητά τους ακόμη και μέσα τις φλόγες και κάλεσε τον Πάπα και τον Βασιλιά να εμφανιστούν, ο ένας σε 40 μέρες και ο άλλος σε ένα χρόνο “προ του Δικαστηρίου του Κριτού ημών”.
Που κρύφτηκαν τα αδέλφια που κράτησαν το Τάγμα, ρωτά ο Κεραμιστής.
Στα βουνά της ΣΚΩΤΙΑΣ, είναι η απάντηση, απ όπου πήραν το όνομα της καταγωγής τους για να κρύβονται καλύτερα.
Και ακολουθεί η ερώτηση, Εξηγήστε μου γιατί δεχόμαστε σήμερα αδέρφια που δεν είναι `Καθολικοί, αν και αυτό φαίνεται ενάντια στο Τάγμα και την συγκρότηση του;
Απάντηση, Μεταξύ των αδελφών που υπήρχαν στη Σκωτία και την Αγγλία κατά την εγκαθίδρυση του Λουθηρανισμού και του Καλβινισμού, υπήρχαν αρκετοί που ασπάστηκαν τις νέες απόψεις... και ήταν για αυτήν την περίπτωση που προσθεσαν στα καταστατικά την εντολή να μην μιλούν ποτέ για θρησκεία, φοβούμενοι πως θα μπορούσε να προκληθεί οργή και να στραφεί ο ένας εναντίον του άλλου.
Σημ: Αφορμή για την εξέγερση που οδήγησε στην απώλεια του θρόνου των Στιούαρτ το 1688 ήταν η Διακήρυξη της Επιείκειας επίσης γνωστή ως Διακήρυξη για την Ελευθερία της Συνείδησης από τον Ιάκωβο Β΄ Στιούαρτ, νόμος με τον οποίο θέλησε να επιβάλλει την ανεξιθρησκεία και την ανοχή μεταξύ των χριστιανικών Δογμάτων προκαλώντας μαζική αντίδραση από τους Προτεστάντες.
Βλέπουμε όπως σημείωσε πρώτος και ο Albert Bernheim ότι το περιεχόμενο του Τυπικού που οδηγεί την παράδοση στη Σκωτία και μιλά για ανοχή μεταξύ των δογμάτων βεβαιώνει ότι ο συγγραφέας του δεν ήταν κάποιος πιστος του Λουδοβικου 15ου αλλά μάλλον κάποιος από τον κύκλο των Ιακωβιτών οπαδών των Στιούαρτ.
Δεν θα αποκαλύψω κάποιο εσωτερικό μυστικό αν προσθέσω ότι περιγράφει με ακρίβεια την σκάλα των Καδώς, ίδια με αυτή που μας είχε περιγράψει ο αδ Φίλιππος στην παρουσίαση του χειρογράφου Baylot, οι δε λέξεις και σημεία είναι αυτές που γνωρίζουμε και σήμερα από τον Καδώς.
Οι ημερομηνίες που αναγράφονται στο έγγραφο επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω,
Γράφει, Κοινή χρονολογία, 1750, Τεκτονική χρονολογία 5750 και της δικής μας αδελφότητας , 632. Που σημαίνει 632 χρόνια μετά την ίδρυση του Τάγματος των Ιπποτών του Ναού από τον Ουγκό ντε Παγιέν, το 1118 . Αυτή η φράση σαφώς διαχωρίζει την ιπποτική τάξη από τον Συμβολικό τεκτονισμό και υπογραμμίζει ότι η Σκωτική τεκτονική ιπποτική παράδοση των Εκλεκτών και του Καδώς είναι μια ευθεία συνέχεια των Ναιτών Ιπποτών αυτών που το επίσημο όνομα τους ήταν, Φτωχοί Συστρατιώτες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα.
Και κάτι τελευταίο σχεδόν άγνωστο στους περισσότερους και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμάς, που περιλαμβάνει αυτό το τυπικό του 1750.
Ο υποψήφιος γονατισμένος μπροστα στον Αναπληρωτή Μέγα Διδάσκαλο χρίζεται ιππότης με τρια χτυπήματα “εξ ονόματος του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα - de par St. JEAN l'aumônier, je vous fais Chev∴”.
Εχει ρωτήσει το Τυπικό σε ένα άλλο σημείο που μιλά για την διέλευση της Παράδοσης από την Αλεξανδρινή Αίγυπτο, Ποιο ήταν ο Μέγας Διδάσκαλος που ξεχώριζε περισσότερο μεταξύ των Χριστιανών; Απάντηση, ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας που μοίρασε στους φτωχούς τα τεράστια αγαθά του και αποσύρθηκε στους πατέρες της ερήμου όπου τελείωσε τις μέρες του με την πιο αυστηρή μετάνοια.
Και σε ένα τρίτο μέρος της Κατήχησης ρωτά πάλι,
Ε. Είχαν κάτι κοινό με τους ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ;
Α. Ενώθηκαν μαζί τους την εποχή των Σταυροφοριών για να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό του χριστιανισμού, πολλοί αδερφοί στον Τεκτονισμό πιστεύουν ότι οι Στοές τους πήραν το όνομα τους από τον Άγιο Ιωάννη, αλλά είναι από τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, Μεγάλο Διδάσκαλο που έζησε τον 5ο αιώνα και που ήταν το μεγαλύτερο στολίδι του Τάγματος.
Ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος Άγιος Ιωάννης; Ο Ιωάννης Ε΄ ο Ελεήμων (556 - 619) ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας μεταξύ 610-619 (Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Νοεμβρίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 23 Ιανουαρίου από τους Καθολικούς ).
Ονομάστηκε έτσι για την συνεχή του δράση υπέρ των πτωχών και την φιλανθρωπική του δράση κατά την εισβολή των Περσών στην Παλαιστίνη.
Εργάστηκε εκεί και ίδρυσε κοντά στο μέρος που υπήρχε ο πανάγιος τάφος «Οσπίτια», δηλ. κέντρα υποδοχής, φιλοξενίας, περιθάλψεως και νοσηλείας τα οποία λέγεται ότι έθεσαν υπό την προστασία τους οι Βουκελάριοι. Βυζαντινό ιπποτικό τάγμα που το όνομα του σημαίνει, «Φύλακες του Σώματος του Χριστού». Και λέγεται ότι μεταξύ των εμβλημάτων τους ήταν ερυθρός σταυρός σε λευκό φόντο.
Οι ξενώνες αναπτύχθηκαν και γύρω στο 1050 ήταν δυο, ο ξενώνας της Αγίας Μαρίας (της Μαγδαληνής) των Λατίνων που φρόντιζε γυναίκες και ο δεύτερος ξενώνας που αφορούσε αποκλειστικά την περίθαλψη των αρρένων προσκυνητών ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα.
Ο ιδρυτής του Τάγματος των Ιωαννιτών ή Οσπιταλιέρων Γεράρδος ο "Ευλογημένος" ή Πιέρ-Ζεράρ ντε Μαρτίγκ (1040-1120) , ήταν oblatus (αφιερωμένος) στους μοναχούς της Αγίας Μαρίας της Λατίνας και φρόντιζε τους ασθενείς στο Οσπιτάλιο το οποίο ήταν αφιερωμένο στον Ιωάννη τον Ελεήμονα.
Ο διάδοχος του Γεράρδου, Ραϋμόνδος ντε Πουί της Προβηγκίας, εγκατέστησε το πρώτο σημαντικό νοσοκομείο των Ιπποτών Οσπιταλιέρων κοντά στον Ναό της Αναστάσεως της Ιερουσαλήμ.
Τότε γίνεται και η αλλαγή του πάτρωνα του Τάγματος από τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Και αυτό μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους:
Α) Κάποιοι από τους Αδελφούς του Τάγματος είχαν υπό την κατοχή τους ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας της γειτονικής, Ελληνορθόδοξης Μονής του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να την συγχωνεύσουν. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να κάνουν αυτό το ελληνορθόδοξο μοναστήρι κομμάτι των “Λατίνων” και οικειοποιήθηκαν την παράδοση, την περιουσία και τον πάτρωνα του που ήταν σαφώς πιο διαδεδομένος Άγιος .
Β) Μπορεί μεν, ο Ιωάννης ο Ελεήμων να αποτελούσε πρότυπο για τον βίο ενός μοναχού, αφιερωμένου στην θεραπεία και την ανακούφιση των ασθενών, αλλά ύστερα από τη μεταστροφή των Ιωαννιτών σε μοναχούς-στρατιώτες, χρειάζονταν ένα νέο πρότυπο που να συμβολίζει και το ‘Ιπποτικό Χρίσμα’. Το κήρυγμα του Ιωάννη του Προδρόμου ήταν εξίσου πνευματικό και πρακτικό, ενώ το βάπτισμά του ήταν μια προετοιμασία, τόσο του Ιερατικού, όσο και του Ιπποτικού Βαπτίσματος. Όπως και ο ίδιος διεκήρυττε: ‘Εγώ μεν βαπτίζω υμάς εν ύδατι εις μετάνοιαν, ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστίν. Αυτός υμάς βαπτίσει εν πνεύματι αγίω και πυρί’.
Παρά αυτή την απαραίτητη καθώς φαίνεται πολιτική επιλογή, οι Ιωαννίτες Αδελφοί συνέχισαν να τιμούν την μνήμη του Ιωάννη του Ελεήμονα. Μάλιστα, ο αντίστοιχος Ξενώνας της Κωνσταντινουπόλεως παρέμεινε πιστός στην αρχική αφοσίωση του Τάγματος στον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα. Βρίσκουμε για παράδειγμα αναφορά ακόμα και στον 18ο αιώνα – την ίδια εποχή με το χειρόγραφο του Καμπερ δηλαδή- στο βιβλίο του Δημητρίου Σκαρλάτου του Βυζάντιου για την Κωνσταντινούπολη όπου αναφέρει ότι το 1574 ο Ξενώνας των Ιπποτών του Ναού ήταν ακόμα αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη του Ελεήμονα και εκεί είχαν θαφτεί “αγιοταφιτες” δηλαδή οι ιππότες που έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την Αγια Πόλη και τον Αγιο Τάφο. Και οπως προανέφερα υπάρχουν και στην βορειο ευρώπη ναοι των ιωαννιτών ιπποτών αφιερωμένοι στον Ιωάννη τον Ελεήμωνα.
Αυτή είναι μια ιστορική σημείωση που αξίζει να ερευνηθεί περισσότερο καθώς ερμηνεύει και την σύνδεση των Ιωαννιτών με την δική μας Παράδοση. Βλέπετε, υπάρχουν πολλοί τέκτονες ερευνητές εντός εισαγωγικών, που λένε με μεγάλη ευκολία ότι ο ιππότης Ράμσι, που αναφέρθηκε πρώτη φορά στον Ιπποτικο τεκτονισμό και το τάγμα των Ιωαννιτών, δεν ήξερε τι έλεγε ή μπέρδευε τους Ιωαννίτες με τους Ναίτες. Ο ιππότης Ράμσι που είχε λάβει τον τίτλο του από τους Στιούαρτ και του είχαν αναθέσει την εκπαίδευση των παιδιών τους ίσως είναι δύσκολο να κάνει τόσο μεγάλο λάθος. Θα ήταν πιο σώφρων να πούμε ότι δεν είχαμε τα απαραίτητα στοιχεία για να κατανοήσουμε την αναφορά του. Και αυτό κάνει η ιστορική έρευνα. Μας παρέχει νέα στοιχεία για να κατανοήσουμε το παρελθόν και να αντιμετωπίσουμε το παρόν μας. Και το συμπερασμα αυτή τη στιγμή, με τα υπάρχοντα στοιχεία είναι ένα.
Το Σκωτικό αφήγημα που αναπτύσσεται μέσα από τους μυητικούς του μύθους διασώζει μια αρχαία πορεία που ξεκινά από τον Ναό της Ιερουσαλήμ διέρχεται δια της Αλεξανδρινής Αιγύπτου των Πτολεμαίων του Νεοπλατωνισμού και των Γνωστικών για να συναντήσει τους ιππότες του Μεσαίωνα που θα μεταφέρουν την παράδοση στην Ευρώπη και από εκεί θα διασωθεί στη Σκωτία.
Αυτό το αρχαίο Σκωτικό αφήγημα της πορείας της Παράδοσης ταιριάζει ακριβώς με την πορεία που έχει περιγράψει η συστηματική ακαδημαϊκή μελέτη του Δυτικού Εσωτερισμού, ενός κλάδου που ξεκίνησε από την Σορβόνη με τον Antoine Faivre και σήμερα αναπτύσσεται σε μια σειρα πανεπιστημίων Ευρώπης και Αμερικής.
Κι όπως συμφωνούν οι ακδημαικοί που ερευνούν τον Δυτικο Εσωτερισμό
και εμείς το έχουμε γνωρίσει μέσα από την μυητική μας πορεία, ο κύρος κληρονόμος και συντηρητης αυτής της αρχαίας Παράδοσης είναι ο σύγχρονος Ελευθεροτεκτονισμός και ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος.
Comments